•  

         

         

         


                              PSYCHOLOG SZKOLNY                        

         pokój 123 A

         Aneta Janowska

         

        poniedziałek    8.00 - 13.00

        wtorek              11.00 - 16.00 

        środa                8.00 - 12.00  

        czwartek           8.00 - 12.30

        piątek             8.30 - 12.00 


        Psycholog szkolny

        Jest to psycholog zatrudniony w szkole, którego zadaniem jest wspieranie uczniów oraz pomoc im w radzeniu sobie z różnymi problemami i trudnościami. Psycholog szkolny powinien również wspierać rozwój i edukację uczniów.

        Do psychologa szkolnego można zwracać się z bardzo różnymi sprawami – związanymi ze szkołą, ale również z rówieśnikami, czy z problemami domowymi.

        Do psychologa szkolnego możesz iść między innymi gdy:

        • odczuwasz trudności w kontakcie z rówieśnikami
        • ktoś Cię zaczepia, przezywa, zabiera Twoje rzeczy
        • obawiasz się jakiegoś nauczyciela lub masz poczucie, że nie jesteś sprawiedliwie traktowany
        • odczuwasz trudności w kontakcie z rodzicami bądź innymi członkami rodziny
        • doświadczasz przemocy w swoim domu lub jakimkolwiek innym miejscu
        • czujesz się osamotniony lub smutny
        • a także w wielu innych sytuacjach, w których potrzebujesz porady i wsparcia

        Najważniejszym celem pracy psychologa szkolnego jest zapewnienie opieki psychologicznej uczniom oraz zapewnienie wsparcia rodzicom i nauczycielom. Podstawowymi zadaniami w codziennej pracy psychologa, dzięki którym cel ten może zostać realizowany, są:

        Praca z uczniem:

        • diagnoza potencjalnych możliwości ucznia,
        • diagnoza trudności emocjonalnych ucznia poprzez obserwację
          w klasie, wywiad z rodzicem lub nauczycielem oraz wykorzystanie technik projekcyjnych,
        • indywidualne zajęcia z uczniami (relaksacyjne, rozwijające, korygujące, wspomagające),
        • zajęcia z klasami – integracyjne, psychoedukacyjne, profilaktyczne, wychowawcze, rozwijające kompetencje społeczne,
        • rozmowy terapeutyczne oraz grupowe zajęcia o charakterze terapeutycznym
          z uczniami.

         

        Praca z rodzicem/ opiekunem:

         

        • indywidualne spotkania z rodzicami o charakterze psychoedukacyjnym,
          • poradnictwo wychowawcze oraz konsultacje rodzinne,
          • udzielanie informacji zwrotnych na temat przebiegu pracy z dzieckiem, ukierunkowywanie oddziaływań rodzicielskich,
          • udzielanie wsparcia zgłaszającym się rodzicom w sytuacjach trudnych, kierowanie do specjalistów w zależności od potrzeb,
          • przygotowywanie dla rodziców ulotek i artykułów o treściach psychoedukacyjnych na wybrane tematy (np. nadpobudliwość psychoruchowa, dysleksja, rozpoczęcie nauki w szkole, uzależnienia, agresja, itp.).

         

        Współpraca z wychowawcami klas, nauczycielami i pedagogiem szkolnym:

        • wywiady na temat funkcjonowania społecznego i emocjonalnego uczniów,
        • konsultacje w celu ustalenia optymalnych sposobów oddziaływań,
        • z wychowawcami i pedagogiem szkolnym,
        • interwencje wychowawcze,
        • udzielanie wsparcia w sytuacjach trudnych i konfliktowych.

         

         

        Drogi uczniu!

        Jeśli:

        • masz jakiś problem i nie wiesz z kim o tym porozmawiać,
        • czujesz się samotny,
        • masz jakiś sekret/ tajemnicę i chcesz się z tym kimś podzielić,
        • boisz się chodzić do szkoły,
        • źle czujesz się w swojej klasie,
        • czujesz się odizolowany od rówieśników albo wpadłaś/ wpadłeś w towarzystwo, które robi rzeczy, które Ci się nie podobają (uważasz, że są złe),
        • ktoś Ci dokucza, wyzywa, wyśmiewa, grozi, wymusza od Ciebie pieniądze itp.,
        • masz inne problemy w relacjach z rówieśnikami lub osobami dorosłymi (rodzicami, nauczycielami),
        • masz trudności w nauce,
        • martwisz się sytuacją w domu rodzinnym,
        • często boli cię głowa albo brzuch chociaż jesteś zdrowy,
        • masz problem z kontrolowaniem agresji,
        • często „wybuchasz” i tracisz równowagę,
        • zrobiłeś cos, czego bardzo żałujesz,
        • jesteś nieśmiała/ ły i bardzo chcesz to zmienić,
        • nie wiesz jaką szkołę średnią wybrać lub co robić w życiu,
        • po prostu chcesz o coś spytać,

        Przyjdź – razem spróbujemy sobie z tym poradzić.

        Rozmowa może sprawić, że znajdziesz sposoby rozwiązania nurtujących Cię problemów. Twoje problemy nie świadczą o tym, że jesteś inna/y, gorsza/y. Inni też mają problemy. Wszyscy ludzie je mają. Jesteś odważna/y, bo umiesz przyznać się samemu przed sobą, że nie potrafisz sobie z czymś poradzić. Rozmowa to dojrzała i właściwa decyzja.

        Jak zapisać się do psychologa?

        Do psychologa szkolnego możesz iść sam/a w godzinach jego pracy. Nie musisz w tym celu mieć zgody rodziców, czy opiekunów. Jeśli w Twojej szkole nie pracuje psycholog, możesz też zwrócić się o pomoc do pedagoga, wychowawcy, bądź ulubionego nauczyciela.

        Jeśli chciał/abyś skorzystać z pomocy psychologa poza szkołą, na przykład w poradni, na wizytę musiałby zapisać Cię rodzic lub opiekun - chyba, że masz ukończone 18 lat - wtedy możesz zapisać się sam/a.

        Tajemnica zawodowa

        Idąc do psychologa możesz zastanawiać się czy to o czym będziecie rozmawiać zostanie między Wami.

        Psychologa obowiązuje tak zwana tajemnica zawodowa, oznacza to, że psycholog nie może opowiadać innym o tym czego dowiaduje się od Ciebie. Jednak, jeśli psycholog spotyka się z osobą niepełnoletnią to o pewnych sprawach musi rozmawiać z jej rodzicami lub opiekunami. Psycholog musi poinfomorwać rodziców jeśli dziecku grozi jakieś niebezpieczeństwo. Z reguły powinien też informować rodziców o ogólnym przebiegu spotkań, na przykład o samopoczuciu dziecka, jednak nie musi dzielić sie z nimi szczegółami dotyczącymi tych spotkań.

        Na spotkaniu możesz zapytać psychologa o to, co zostanie między wami, a o czym musi informować rodziców.

        Drogi rodzicu/ opiekunie!

        Jeśli:

        • martwi Cię zachowanie Twojego dziecka,
        • niepokoją Cię jego wyniki w nauce,
        • coś się dzieje w Twojej rodzinie i boisz się, jaki to będzie miało wpływ na Twoje dziecko,
        • zachowanie Twojego dziecka nagle się zmieniło, a nie wiesz dlaczego,
        • Twoje dziecko jest nieśmiałe lub agresywne i chciałbyś mu pomóc to zmienić,
        • chciałbyś poprawić lub pogłębić relacje ze swoim dzieckiem,
        • nauczyciele zwracają uwagę, że w szkole z dzieckiem się coś dzieje (ma problemy
        • z koncentracją, ma trudności w nauce, łatwo wpada w gniew, ma trudności
        • z przestrzeganiem dyscypliny, jest lękliwe lub wycofane itd.),
        • Twoje dziecko zachowało się tak, że czujesz się zaskoczony i chcesz się upewnić czy wszystko jest w porządku,
        • chcesz się zasięgnąć porady dotyczącej instytucji świadczącej pomoc dziecku i rodzinie, a także placówek specjalistycznych (diagnostycznych i leczących),

        Przyjdź – razem spróbujemy się temu przyjrzeć.

        Moja praca bez Twojego udziału nie przyniesie dużych efektów. Pewnie czasem Cię dziwi, niepokoi, a może nawet złości, że zapraszam Ciebie na rozmowę. A może obawiasz się, że będziesz oceniany jako rodzic. To są zupełnie naturalne odczucia. Jako rodzic/ opiekun jesteś najważniejszy dla swojego dziecka i dlatego tak ważne jest, żebyśmy wspólnie starali się znaleźć rozwiązanie.

         

        Drogi nauczycielu/ wychowawco!

        Jeżeli opisane poniżej sytuacje mają miejsce w Twojej klasie lub podczas Twoich lekcji, proponuję spotkanie. Może ono pomóc Tobie i Twoim uczniom:

        • do klasy trafia nowy uczeń,
        • klasa jest słabo zgrana lub występują w niej problemy wychowawcze,
        • byłeś/aś świadkiem bójki, pobicia, groźby, przezywania, oczerniania,
        • zachowanie ucznia zmieniło się na gorsze lub zaobserwowałeś/aś inne wzbudzające Twój niepokój objawy u swojego ucznia,
        • uczniowie wagarują, rozmawiają na lekcjach,
        • masz trudności z przeprowadzeniem lekcji.
      •  

        Przedłużające się obostrzenia związane z koronawirusem i przymusowa izolacja są uciążliwe

         nie tylko dla dorosłych, ale również dla dzieci, choć czasami trudno im to okazać. 

        Z tego powodu w czasie epidemii rodzice powinni w sposób szczególny

         wspierać najmłodszych w przeżywaniu negatywnych uczuć. 

        „Dzieci podczas dłuższego przebywania w domu mogą przeżywać dużo frustracji 

        z powodu niemożności realizowania ich potrzeb”

        czytaj więcej >>> https://ostrzegamy.online/opieka-nad-dziecmi-w-czasie-spolecznej-kwarantanny/

         

        DZIECIOM POTRZEBNA JEST STRUKTURA

        Nasze dzieci utraciły strukturę dnia codziennego w postaci planu lekcji, przerw, rytmu uczenia się i odpoczywania, dlatego pomimo początkowej radości z powodu niechodzenia do szkoły, mogą się czuć zagubione i niepewne.

         Proponuję zatem, abyście wspólnie przedyskutowali z dziećmi i ułożyli ramowy plan dnia, który godzinowo mógłby określać rodzaj aktywności uczniów (np. 9.00-10.30 nauka; 10.30-11.00 przerwa; 11.00-13.00 nauka; 13.00-14.00 przerwa;...... 16.00-20.00 czas wolny).

         Zdaję sobie sprawę, że nie każde dziecko będzie takiej struktury potrzebowało, ale wiele z nich z tego narzędzia skorzysta.


        Struktura wniesie w funkcjonowanie naszych pociech niezbędny element przewidywalności, regularności, nauczy dzieci planować i organizować czas, ułatwi skupienie się na tym co ważne. Pomoże walczyć z nudą, zredukować lęk i napięcie emocjonalne generowane przez aktualną sytuację w kraju.


        Pamiętajmy tez, że wszystko jest dobre w zdrowych granicach. 

        Nuda to też wyzwanie!!!

         

          

        LĘK W CZASIE PANDEMII

        Niebezpieczeństwem jest nakręcanie się myśli lękowych poprzez ciągłe myślenie o wirusie, sprawdzanie informacji, śledzenie śmiertelności. Takie zachowanie może wywołać objawy podobne, jak w przypadku zakażenia, co powoduje jeszcze większy lęk, co z kolei nasila objawy somatyczne i koło się zamyka.
        Jak stwierdził prof. de Barbaro „pandemia testuje naszą odporność fizyczną i psychiczną”, dlatego warto utrzymywać napięcie emocjonalne na jak najniższym, kontrolowalnym poziomie, np. poprzez zajmowanie się tym, na co realnie mamy wpływ, a nie tym, na co wpływu nie mamy. Nie mamy bezpośredniego wpływu na tempo rozwoju wirusa w kraju i czas trwania pandemii, na to, kiedy będzie wynaleziona szczepionka, na poziom śmiertelności i zachorowalność w społeczeństwie.
        Na co mamy wpływ? Na własne bezpieczeństwo i swoich bliskich. O czym warto zatem pamiętać?
        1. Wysoki poziom stresu wyczerpuje nasz system immunologiczny, dlatego im więcej go doświadczamy, tym mniejsza jest nasza odporność i podatność na infekcje. Utrzymywanie wysokiego napięcia emocjonalnego obniża odporność, bowiem organizm nie ma czasu, aby się zregenerować i rozluźnić, a potem walczyć, gdy przyjdzie rzeczywiste zagrożenie.
        2. Sytuacja stresu zawęża spostrzeganie rzeczywistości, a zatem możliwości adekwatnego reagowania i rozwiązania kryzysu. Jest to tzw. „myślenie tunelowe”, które usztywnia myślenie i ogranicza działanie.
        3. Większe napięcia należy odreagowywać w aktualnie dostępny sposób, np. poprzez rozmowę z bliską osobą, aktywność sportową, taniec, czytanie, słuchanie relaksującej muzyki.
        4. Warto rozmawiać. Zawsze. O lęku i niepewności, o tym co cię trapi i co boli. Dzięki rozmowie możesz uzyskać inną perspektywę, a twój problem w oczach drugiej osoby może nabrać zupełnie innych rozmiarów i możliwości rozwiązania.
        5. Ograniczanie ilości informacji pojawiających się w mediach zwłaszcza wtedy, kiedy trudno nam zachować względem nich dystans.
        6. Korzystanie z wiarygodnych źródeł informacji – WHO, GIS, sprawdzanie danych i źródeł informacji, nie reagowanie i nie rozpowszechnianie fejków ma szansę obniżyć nasz lęk, a co za tym idzie wprowadzić więcej spokoju i równowagi w nasze życie.
        7. Nieocenione skutki ma dbanie o siebie - o dietę, zdrowy sen, kondycję fizyczną, które są podstawą dobrego nastroju. Dobry sen, ruch, zbilansowana dieta przynoszą równowagę dla układu nerwowego, co przekłada się na dobry nastrój. Pozytywne emocje zapewniają nam dobrą kondycję psychiczną i optymizm w ciągu dnia, a co za tym idzie - zasilają naszą psychikę do mierzenia się z przeciwnościami.

        Yellow_Illustration__Volunteering_Infographic.pdf

         

         

         

         

         

         

         

         

         

        Zdrowie_psychiczne_w_czasie_kwarantanny_(1).pdf  dr hab. Katarzyna Kucharska, prof. UKSW podpowiada jak przetrwać kwarantannę utrzymując zdrowie psychiczne w dobrej kondycji


        Opracowała: psycholog Aneta Janowska

  • RODO

  • DEKLARACJA DOSTĘPNOŚCI

    • Logowanie

    • Kontakt

      • Szkoła Podstawowa Nr 109 im. Batalionów Chłopskich w Warszawie
      • 22 277 11 23
      • ul. Przygodna 2 03-991 Warszawa 03-991 Warszawa Poland
  • Nagłówek

  • Liczba wizyt

    liczba odwiedzin: 3009
  • Galeria zdjęć

      brak danych