DYREKTORZY

DYREKTORZY NASZEJ PLACÓWKI

 

---

 

Hanna Ratańska-Szot                         2018 - 

 

Stefan DEJNEKA                                1992-2018

 

Elżbieta   PAWELSKA                         1987-1992

 

Alicja JANKOWSKA                           1974-1987

 

Barbara POŚPIECH                           1972-1974

 

Alicja BALLUE                                   1972

 

Jerzy GOŁĄB                                     1967-1972 

 

Józef LEWAŃSKI                               1963-1967

 

Leonard KAŁĘCKI                             1922-1963

 

Pracę w Zerzniu rozpoczął w grudniu 1922 r. Wkrótce został kierownikiem jednoklasowej szkoły. Był inicjatorem budowy szkoły w Zerzniu. Prace rozpoczęto w 1932 roku, lecz budowa z powodu wybuchu II wojny światowej nie została ukończona. Podczas wojny prowadził tajne nauczanie, a już 1 listopada 1944 r. mimo ostrzału artylerii niemieckiej, rozpoczął nauczanie dzieci w wynajętym budynku w pobliżu Międzylesia. Ponownie został kierownikiem gdy w 1946 r. odbudowano zniszczony podczas działań wojennych gmach szkoły - w którym mieściły się 4 sale lekcyjne. Już wówczas zaczął marzyć o „nowej szkole” , gromadził sprzęt i pomoce dydaktyczne . W roku 1957 dzięki jego staraniom rozpoczęto budowę „tysiąclatki”. Dnia 10 kwietnia 1960 miało miejsce uroczyste wmurowanie aktu erekcyjnego , a 29 stycznia 1961 r. nastąpiło uroczyste otwarcie szkoły. Był pasjonatem fotografii, prowadził szkolne koło fotograficzne.

Józef Lewański (ur. 07.03.1930 r.) – ukończył Studium Nauczycielskie w Warszawie. Do naszej szkoły przeszedł ze Szkoły Podstawowej nr 163. Objął stanowisko kierownika szkoły po p. Leonardzie Kałęckim. Pracował w naszej szkole od 01 września 1963 r. do 31.08.1967 r. Pochowany jest na Cmentarzu Północnym na Wólce Węglowej. 
   Był  człowiekiem  energicznym,  kontaktowym,  bardzo  lubianym przez dzieci, pracowników i rodziców. W okresie swojej krótkiej pracy nawiązał  ścisłą  współpracę  z  rodzicami  oraz  całym  lokalnym  środowiskiem.  Zmienił wystrój  i  wyposażenie  szkoły  oraz  terenu  wokół  budynku  szkolnego.  Wraz  z  rodzicami usypał kopiec z ziemi obsadzając go roślinnością górską i umieszczając na jego szczycie „mini stację meteorologiczną”.
                                          Wspomnienie p. Barbary Gawryszewskiej

W czasie gdy został kierownikiem zaczęto się już zastanawiać nad nadaniem szkole imienia . Ostatecznie sprawę pozostawiono otwartą, a pomysł ten doczekał się realizacji w 1989 roku.

W czasie jego kadencji oddano do użytku Dom Nauczyciela przeznaczony dla trzech rodzin, usytuowany na terenie naszej szkoły.

 

               Swą funkcję sprawowała bardzo krótko- tylko dwa miesiące. Stworzyła tradycję pasowania na ucznia, wprowadzoną później przez władze oświatowe do ceremoniału szkolnego.

Uzasadniła to tak : ,,Dotychczas uczniowie wstępujący po raz pierwszy w progi szkoły otrzymywali wyprawki i tarcze. Ponieważ w tym dniu są oni zbyt zaszokowani i to nie sprawia na nich dużego wrażenia, należałoby uroczystość im poświęconą przenieść na drugą połowę września,   gdy będą już po okresie przygotowawczym. Byłaby to wówczas uroczystość ,,pasowania na ucznia’’ przy udziale chóru’’.

         Inspirowała nauczycieli do uczestnictwa ich wychowanków w konkursach i olimpiadach przedmiotowych. Uaktywniła pracę Komitetu Rodzicielskiego. Nawiązała współpracę ze środowiskiem lokalnym. Została przeniesiona służbowo na stanowisko dyrektora do Szkoły Podstawowej nr 195.

 

 

 

Od roku 1974 dyrektorem szkoły była Alicja Jankowska, nauczycielka języka polskiego. Tradycją szkoły stały się cotygodniowe apele oraz stosowany podczas uroczystości ceremoniał szkolny. Szczegółową rolę w życiu szkoły odgrywał Komitet Rodzicielski i Samorząd Szkolny. Zwracano uwagę na współpracę z Komitetem Opiekuńczym jak również z rodzicami, którzy byli zapraszani na wszystkie uroczystości. Wyniki w nauce były wyższe od średniej w dzielnicy. Uzyskiwano bardzo dobre efekty nauczania dzięki stosowaniu nowoczesnych pomocy naukowych i właściwej realizacji programów nauczania.

          W szkole rozpoczęła pracę w 1961 roku jako instruktor żywego słowa, a od 1964 r. została zatrudnona na stanowisku nauczycielki języka polskiego. Już jako dyrektor szkoły sprawowała funkcję ławnika Sądu Rejonowego Warszawa-Praga oraz przewodniczącej Ogniska ZNP w szkole, Współpraca z ZBOWID, Jednostką Wojskową zaowocowała utworzeniem w pracowni historycznej - Izby Pamięci (1974).

          Za wyrózniającą pracę pedagoiczną otrzymała dwukrotnie nagrodę Ministra Oświaty i Wychowania oraz nagrodę Kuratora Oświaty i Wychowania , a w roku 1987została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi..

1 IX 1987 odeszła na zasłużoną emeryturę; w szkole pracowała jeszcze do 1992 roku. Jej powołaniem było uczenie dzieci i młodzieży - tak by poznawały literaturę i miłowały mowę ojczystą.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Znana była z niekonwencjonalnych i nowoczesnych metod nauczania fizyki oraz matematyki. Uczniowie, którymi się opiekowała byli laureatami konkursów z fizyki na etapie dzielnicowym i wojewódzkim. W 1988 roku została odznaczona Złotą Odznaką Honorową „Za zasługi dla Warszawy”. W maju 1989 roku uczestniczyła w nadaniu szkole imienia Batalionów Chłopskich.

         Dzięki jego staraniom już w 1997 powstała pracownia komputerowa z dostępem do internetu, a szkolna biblioteka sukcesywnie przeobrażała się we wzorcowe informacyjne centrum multimedialne- na miarę XXI wieku.

         Wspierał nauczycieli podwyższających swoje kwalifikacje oraz wyróżniających się w działalności dydaktycznej i wychowawczej, którzy inicjowali i podejmowali nowatorskie formy pracy edukacyjnej. Dbał o odpowiednią obsadę kadrową i wysoki poziom nauczania.